Vanuit Kyoto zoefde ik met de Shinkansen naar:
Fuji
Het dorpje Fuji is niet alleen maar bekend van de filmrolletjes maar natuurlijk vooral van Mt. Fuji. Deze vulkaan is iconisch vanwege zijn perfecte kegelvorm die uit het verder vrij vlakke landschap rijst met bijna 3800m. In het hostel aangekomen ontmoette ik Kim, Sherry en Tony uit Canada. 
Kim reisde alleen en maakte overal tekeningen van (awesome!) 
en Sherry en Tony waren een koppel die in 7 dagen door Japan aan het racen waren. Samen gingen we op jacht naar een mooi plaatje van de bekende vulkaan.
Al liftend bereikten we een prachtige waterval.
Het licht was niet best zodat foto’s geen recht deden aan hoe mooi het was. 
We bereikten ook nog een mooi meer maar Fuji liet zich amper zien.
Ondanks een stralende blauwe lucht bleven alle wolken rondom de top hangen. Het schijnt sowieso dat Mt Fuji zich maar 100 dagen per jaar laat zien. Op bovenstaande foto is met veel moeite de besneeuwde top te onderscheiden van de wolken.
Dat was jammer maar we hadden een topdag met toffe mensen. ’s Avonds ben ik gelijk naar Tokyo gegaan met de trein omdat de volgende dag beloofde zeer druk te worden in het openbaar vervoer vanwege de startende vakantie.
Tokyo
De stad van 32 miljoen mensen. Ik had er op voorhand een beetje tegenop gezien maar het was fantastisch.
Vanuit m’n hostel wandelde ik de eerste dag in mijn buurt naar Senso-ji tempel. Megadruk maar alsnog was het heel tof.
Net zoals in Kyoto zijn ze hier erg goed in het bouwen en onderhouden van hun tempels.
Verder wandelend kwam ik in het Tokyo National Museum. 
Het gebouw is prachtig en ik leerde veel over de duizenden jaren japanse cultuur.
32 miljoen mensen in een stad werkt alleen maar als alles heel gesmeerd loopt en dat doet het dan ook. Er zijn talloze metrolijnen, treinen, bussen en alles rijdt stipt op tijd. Iedereen houdt zich aan de regels, wacht op precies de goede plek op het perron, loopt of rijdt nooit door rood, staat altijd keurig links stil op een roltrap zodat men er rechts langs kan lopen en houdt de deur voor elkaar open. 
Dit schattige koppel had net inkopen gedaan voor de kleinkinderen zo te zien. 
Ook bezocht ik nog de bekende Shibuya crossing waar elke keer dat de voetgangerslichten op groen springen duizenden mensen oversteken.
De volgende dag ontmoette ik de half israelische half nederlandse Ron. Hij sprak geen woord Nederlands overigens.
Samen met hem bezocht ik de bekende Meiji Shrine in het Yoyogi park. Onderweg werden we aangesproken door 5 studenten die ons graag een rondleiding wilden geven zodat ze hun gebrekkige engels konden oefenen. 
Het werd een topdag met z’n allen. 
Ze leerden ons dat dit een ouderwetse manier is om Sake in op te slaan en hoe je jezelf ‘reinigt’ voordat je een tempel betreedt. Ook schijnt het niet cool te zijn als je in het midden van de weg loopt bij een tempel want het midden is bedoeld voor de goden. 
De rest van de middag hebben we gewinkeld en gelucht met z’n allen. Hierna vertrokken Ron en ik naar Ginza om een andere oversteekplek te bezoeken. Hier vonden we een goede fotostek en hebben we een uur lang foto’s staan maken. Ik was in m’n element.
Na pas twee dagen in Tokyo stond het volgende hoofdstuk op de planning: Hokkaido. Gelukkig had ik aan het einde nog een paar dagen Tokyo in het verschiet.
Hokkaido
Op vliegveld Haneda in Tokyo zag ik m’n Amsterdamse maat Oscar weer sinds bijna vier maanden. Samen vlogen we naar Sapporo op het noordelijke eiland Hokkaido.
Hokkaido is niet erg toeristisch omdat het nogal uit de route ligt voor de meest toeristen die 3/4 weken in Japan verblijven. Oscar was echter al meerdere keren in Japan geweest en wilde graag gaan wandelen in de bergen. En dat was een goed plan. Wat was het ongelooflijk mooi.
We kwamen bij de Takatsu-dake vulkaan uit waar we een enorme lading sneeuw aantroffen. 
Hier moesten sneeuwschoenen aan te pas komen anders zouden we tot aan ons kruis wegzakken in de sneeuw.
Op sommige plekken lag geen sneeuw en stonk het naar zwavel vanwege de vulkanische warmte. Je ziet hier stoom van de vulkaan. Hierna trakteerden we onszelf op een dip in deze zeer hete warmwater bron (Onsen in het japans).
Het lag prachtig afgelegen in de bossen en was gelijk een van de tofste Onsen die ik heb gezien. Hierna spraken Oscar en ik af dat we elke dag een Onsen zouden bezoeken.
De volgende dag reden we door naar het oosten. Onderweg bezochten we een een prachtig meer…
…en beklommen we nog een vulkaan vlak voordat de zon onder ging.
Dit werd natuurlijk afgesloten met een bezoek aan een onsen.
De volgende dag bedwongen we, al ploeterend door sneeuw Me-Akan vulkaan. Het was erg indrukwekkend en helemaal waard om ijskoude voeten over te houden. 
Ook hier was veel vulkanische activiteit. In 2006 is er nog een grote uitbarsting geweest. 
Het kon allemaal nog gaver die dag. We liepen aan het einde langs dit prachtige meer met ‘sneeuwstrand’.
De volgende stop was een dorpje aan de voet van de Asahi-dake. Dit is de hoogste top (2291m) van Hokkaido en we verbleven in een prachtig hotel,
opgebouwd door een oud langlaufkampioen (hier op de voorgrond) die alles van hout had gemaakt. 
Het eten was fenomenaal!
En ik kan de rest van de avond in kimono rondlopen.
De volgende dag namen we de skilift naar boven en was het plan om de top te gaan beklimmen.
Beneden kregen we sneewlaarzen. Volgens de medewerker van dienst waren sneeuwschoenen (die dingen die we hierboven al hadden gebruikt) niet nodig.
Dat was foute informatie. De top hebben we niet gehaald.
Deze mensen hadden het beter bekeken. Erg jammer! En wederom zeiknatte en ijskoude voeten. 
Ook hier liepen we op een vulkaan dus grote pluimen zwaveldamp. Hierna zijn we maar over de skipiste naar beneden gewandeld. 
In het hotel genoten we van de mooie onsen en zonsondergang. Dat was het einde van alle wandelingen. We hadden nog een dagje Sapporo in het verschiet. 
We aten steengoede Ramen.
We bezochten de Sapporo bierbrouwerij.
We aten nog meer lekkers.
En genoten van de kleurrijke stad. Hierna vlogen we terug naar Tokyo.
Tokyo deel 2
Oscar vertrok alweer na 1 dag en als afscheid aten we fantastisch in een chique Izakaya. Op weg maar het restaurant stonden we klassiek als haringen in een ton in de metro. 
Als het echt heel vol is wordt men met de witte handschoenen naar binnen geduwd.
We zijn aangekomen en ontmoetten daar Shanna en Tico weer. 
In een Izakaya drink je normaal gesproken Sake en eet je er allerlei happen bij.
We hadden bijvoorbeeld geflambeerde makreel.
Na een goed avondje Karaoke, danswedstrijden en ‘Tekken’ in de spelletjeshallen en nog wat Sake namen we afscheid van Oscar.
De volgende dag bezochten Shanna, Tico en ik een hoge toren met bijbehorend moderne kunstmuseum.
De kunst was tof.
Het uitzicht was top. Tokyo is zo groot dat je 360 graden het einde van de stad niet kunt zien.
’s Avonds hadden Shanna en Tico een verrassing voor me in petto. Ze hadden bij een heel goed restaurant gereserveerd maar wilden niet zeggen wat of waar. Toen we daar aankwamen bleek het exact dezelfde keten te zijn als het restaurant waar we een dag eerder gegeten hadden met Oscar alleen op een andere plek in Tokyo. Maar het eten was heerlijk dus dat was geen probleem. Hierna vertrokken ook zij weer terug naar Amsterdam.
De volgende dag ontmoette ik Laura en Jared.
Samen met hun ontdekte ik nog meer van Tokyo.
We zagen toeristen in mariokarts rondrijden,
.. we bezochten een botanische tuin,
..staken drukke straten over,
..bezochten Shibuya,
..en gingen omhoog in een hoge toren met mooi uitzicht.
En daarmee kwam er een einde aan mijn heel speciale Japan trip. Ik zou graag nog een keer langer spenderen in Japan en meer van het zuiden en meer van Tokyo zien.
De volgende stop is Bali. Daar zie ik eindelijk Yvette weer na 4 maanden reizen!
Reacties door rogier