Rinjani en Kuta Lombok

Na onze toffe boottocht door de natuur en wateren tussen Flores en Lombok vertrokken we naar Gili Air. Dat is een klein eilandje voor de westkust van lombok waar geen gemotoriseerde voertuigen zijn. Daar konden we twee dagen aan het strand hangen, snorkelen en over het eiland fietsen. Twee dagen later waren we in Senaru. Dit is een klein dorpje aan de voet van de Rinjani vulkaan. Het is de op een na hoogste berg van Indonesië en hoewel deze foto niet helemaal recht doet aan de “live-view” zag hij er stijl en hoog uit.

De dag van aankomst bezochten we prachtige watervallen.

Het programm van de beklimming van de Rinjani was als volgt:

dag 1: registreren bij Rinjani National Park. Onze gids, vier dragers en 6 andere hikers ontmoeten en de eerste 1600 hoogtemeters overbruggen van 1000 naar 2600 meter. Dan avondeten en vroeg naar bed.
Dag 2: opstaan om 2 uur ’s nachts. Half drie vertrekken naar de top van de vulkaan op 3700 meter. Vervolgens weer afdalen langs dezelfde route. Ontbijten in het basecamp en vervolgens verder afdalen naar het kratermeer. Na de lunch, zwemmen in het kratermeer en in de hotsprings weer klimmen naar de kraterrand aan de andere kant van de krater.
Dag 3: 8 uur ’s ochtends vertrekken om 5,5 uur af te dalen naar 600 meter.

De eerste dag was prachtig. Het weer was geweldig (wel heet). In 2010 is de Rinjani nog uitgebarsten en de sporen waren nog steeds te zien na zeven jaar.

We liepen op een gegeven moment boven het wolkendek dat in het dal lag.

Onze gids Ypin was een held.

Luke uit Australië was ook een beest. Hij had bedacht dat hij de mensen in het dal zijn laptop niet toevertrouwde en besloot dat hij zijn laptop maar omhoog zou nemen. Een beslissing die hij al vrij snel betreurde.Met Martine en Kai zouden we ook nog later optrekken in Kuta op Lombok.

Aan het einde van de dag werden we beloond op een prachtig uitzicht.

Het was prachtig om de wolken de krater binnen te zien drijven.

Onze tenten werden opgezet door de dragers die alles omhoog tillen in rieten manden aan een bamboestok die op hun schouder leunt. Dit alles terwijl ze op plastic slippertjes omhoog sjezen. Respect en zeker in het begin ook echt wel een beetje een beschaamd gevoel dat deze mannen zo fysiek hard voor ons plezier aan het werk waren. En wat konden ze koken. Het eten was heerlijk.

De volgende ochtend in het pikkedonker naar boven.

De beklimming was loodzwaar maar de zondsopgang maakte veel goed.Hier zie je de schaduw van de Rinjani op het landschap. Heel tof om te zien hoe perfect de vorm van de vulkaan is. Met onze hele ploeg konden we eindelijk de prestatie vieren. Maar er stond ons nog veel meer te wachten. Het was immers pas half zeven ’s ochtends hier.

Op de weg naar beneden na het ontbijt voelde ik me opeens heel misselijk. Ik bleek buikgriep te hebben want al snel moest ik vlug de bosjes opzoeken. Dat bleek extra vermoeiend en de afdaling en beklimmingen waren megazwaar. Van dit stuk zijn dus ook weinig foto’s. Uiteindelijk hebben we het gehaald, kwamen we boven de kraterrand aan en ben ik gelijk mijn tent in gedoken.

De nacht was dramatisch maar de volgende ochtend leek het stabiel en vervolgden we onze weg naar beneden. Na 5.5 uur afdalen waren de knietjes pijnlijk en waren we toe aan een douche en een bed. We zijn linea recta naar Kuta in Lombok gegaan en boekten een guesthouse met hangmat voor de deur.

Kuta op Lombok is (in tegenstelling tot Kuta op Bali) een relatief rustig dorpje en toeristen rijden er rond op scooters naar de verschillende prachtige stranden om te zonnnen en te surfen. Dat deden wij dus ook.

We kregen surfles van deze indo Bob Marley look-a-like en konden al vrij vlot blijven staan.Hij deed het eerst even voor.Het ging vaak mis.Dit Man U shirt had ik natuurlijk niet zelf uitgezocht en ik ben ervan overtuigd dat het me alleen maar ongeluk bracht. Zeker na de verloren Europa League finale van Ajax.Vooral Yv bleef vaak staan.Aan het einde konden we nog steeds lachen.